Geweldig
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sjef en Annelies
31 Januari 2008 | Tanzania, Same
Geweldig, in een woord geweldig. Onze ‘Ruvu’dag was heel bijzonder. Annegriet en Koos hebben voor en dag een auto gehuurd.We hebben om 8.00u afgesproken en keurig op tijd komen ze aanrijden. Het bleek een auto MET chauffeur te zijn. Wat schetst onze verbazing: Norbert zit achter het stuur. En we weten dat Norberts ‘droge’ humor garant zal staan voor een leuke dag. Wat achteraf ook duidelijk gebleken is.
Het wordt een prachtige rit richting Ruvu. Na een klein uurtje rijden komen we in Ruvu bij het health centre, waar Annegriet gewerkt heeft. Het ziet er prima uit, alleen is het jammer dat er bijna geen patiënten meer verblijven, omdat er momenteel geen dokter aanwezig is. Over een paar maanden komt hier gelukkig weer verandering in. We ontmoeten Mr. Msafiri, die als laborant in het centre werkt, en ons naderhand de school en de maasaivlakte zal laten zien. (bij deze vast speciale groeten voor Jan M., Hans en Marjorie). Bij de school zijn ze druk aan het bouwen en verschillende lokalen zijn al in gebruik. Het blijkt een project van Cordaid te zijn. Ook Jan van der Meulen uit Groningen is hier druk mee bezig. We worden uitbundig ontvangen, krijgen een uitgebreide rondleiding, wat te drinken en een bord met bonen uit de wel zeer grote pan, die voor de lunch van de kinderen is bedoeld. De smaak is minder, maar een gegeven paard……………………
Daarna richting boma. Een boma is een woongemeenschap van de maasai. Het wordt een prachtige rit. Via veel struikgewas, uitgestrekte droge vlaktes en prachtige vergezichten met dik-dik en rennende apen wordt de boma zichtbaar. Kinderen komen nieuwsgierig op ons afgerend of rennen juist weg. We mogen heel veel zien, krijgen uitgebreid de tijd om foto’s en film te maken. Het is zeer indrukwekkend en haast niet te beschrijven, vandaar maar wat extra foto’s van de boma.
Hierna volgt nog een rit naar de rivier de Ruvu. Heel raar, je rijdt een hele tijd door kurkdroog landschap en dan is daar opeens een prachtige rivier. Het is ook de grens tussen twee districten, en toevalligerwijs vaart net een ‘boom’boot met schoolkinderen naar onze kant. Alweer een prachtig gezicht.
Op de terugweg worden we uitgenodigd voor het eten bij Mr. Msafiri thuis. Annegriet heeft bij deze familie een aantal weken gewoond, dus voor haar is het een heel speciaal afscheid.
Het laatste stuk mag Koos achter het stuur. Hij heeft pas zijn rijbewijs en wil graag oefenen. Met de aanwijzingen van Norbert verloopt het prima, maar af en toe ook hilarisch. Nu moet iedereen weten, dat Koos 2.10m is, schoenmaat 49 heeft. Daarentegen heeft Norbert een kleine auto. De aanblik is fantastisch!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
En dan…………een aantal vrije dagen. We gaan met de bus naar Tanga, een ruim 4 uur durende rit. Zodra we uitstappen wordt er door de taxichauffeurs bijna gevochten om ons als klant te hebben. We krijgen het even benauwd, maar uiteindelijk belanden we in een zeer gammele taxi. De weg is nogal ruw, en ja hoor, we krijgen een lekke band. Meteen een drukte van belang, want het halve dorp loopt uit om ons te bekijken. Er komt een ‘nieuwe’ band op (een heel erg kale) en we zijn allebei blij dat we zonder 2e lekke band op het resort (Peponi) aankomen.
Het is hier super, we moeten wel weer even wennen aan de luxere leefstijl, maar het is heerlijk. We zwemmen, luieren, wandelen, snorkelen en het eten is niet te versmaden. Het is een paradijs op aarde en we moeten opletten dat we niet geraakt worden door vallende kokosnoten. Zelfs apen en parelhoenders lopen los rond. ’t Is echt genieten geweest.
De terugweg duurt wat langer, want zodra we bijna in Same zijn, krijgt de bus panne. En dan duurt wachten weer lang. Gelukkig stopt na een tijdje een andere bus, en kunnen wij er nog net bij.
Het is raar, maar zodra we in Same zijn, voelt het als thuiskomen. Het heeft ondertussen toch wel een speciaal plekje in ons hart gekregen.
Het wordt een prachtige rit richting Ruvu. Na een klein uurtje rijden komen we in Ruvu bij het health centre, waar Annegriet gewerkt heeft. Het ziet er prima uit, alleen is het jammer dat er bijna geen patiënten meer verblijven, omdat er momenteel geen dokter aanwezig is. Over een paar maanden komt hier gelukkig weer verandering in. We ontmoeten Mr. Msafiri, die als laborant in het centre werkt, en ons naderhand de school en de maasaivlakte zal laten zien. (bij deze vast speciale groeten voor Jan M., Hans en Marjorie). Bij de school zijn ze druk aan het bouwen en verschillende lokalen zijn al in gebruik. Het blijkt een project van Cordaid te zijn. Ook Jan van der Meulen uit Groningen is hier druk mee bezig. We worden uitbundig ontvangen, krijgen een uitgebreide rondleiding, wat te drinken en een bord met bonen uit de wel zeer grote pan, die voor de lunch van de kinderen is bedoeld. De smaak is minder, maar een gegeven paard……………………
Daarna richting boma. Een boma is een woongemeenschap van de maasai. Het wordt een prachtige rit. Via veel struikgewas, uitgestrekte droge vlaktes en prachtige vergezichten met dik-dik en rennende apen wordt de boma zichtbaar. Kinderen komen nieuwsgierig op ons afgerend of rennen juist weg. We mogen heel veel zien, krijgen uitgebreid de tijd om foto’s en film te maken. Het is zeer indrukwekkend en haast niet te beschrijven, vandaar maar wat extra foto’s van de boma.
Hierna volgt nog een rit naar de rivier de Ruvu. Heel raar, je rijdt een hele tijd door kurkdroog landschap en dan is daar opeens een prachtige rivier. Het is ook de grens tussen twee districten, en toevalligerwijs vaart net een ‘boom’boot met schoolkinderen naar onze kant. Alweer een prachtig gezicht.
Op de terugweg worden we uitgenodigd voor het eten bij Mr. Msafiri thuis. Annegriet heeft bij deze familie een aantal weken gewoond, dus voor haar is het een heel speciaal afscheid.
Het laatste stuk mag Koos achter het stuur. Hij heeft pas zijn rijbewijs en wil graag oefenen. Met de aanwijzingen van Norbert verloopt het prima, maar af en toe ook hilarisch. Nu moet iedereen weten, dat Koos 2.10m is, schoenmaat 49 heeft. Daarentegen heeft Norbert een kleine auto. De aanblik is fantastisch!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
En dan…………een aantal vrije dagen. We gaan met de bus naar Tanga, een ruim 4 uur durende rit. Zodra we uitstappen wordt er door de taxichauffeurs bijna gevochten om ons als klant te hebben. We krijgen het even benauwd, maar uiteindelijk belanden we in een zeer gammele taxi. De weg is nogal ruw, en ja hoor, we krijgen een lekke band. Meteen een drukte van belang, want het halve dorp loopt uit om ons te bekijken. Er komt een ‘nieuwe’ band op (een heel erg kale) en we zijn allebei blij dat we zonder 2e lekke band op het resort (Peponi) aankomen.
Het is hier super, we moeten wel weer even wennen aan de luxere leefstijl, maar het is heerlijk. We zwemmen, luieren, wandelen, snorkelen en het eten is niet te versmaden. Het is een paradijs op aarde en we moeten opletten dat we niet geraakt worden door vallende kokosnoten. Zelfs apen en parelhoenders lopen los rond. ’t Is echt genieten geweest.
De terugweg duurt wat langer, want zodra we bijna in Same zijn, krijgt de bus panne. En dan duurt wachten weer lang. Gelukkig stopt na een tijdje een andere bus, en kunnen wij er nog net bij.
Het is raar, maar zodra we in Same zijn, voelt het als thuiskomen. Het heeft ondertussen toch wel een speciaal plekje in ons hart gekregen.
-
01 Februari 2008 - 08:28
Jos, Linda En Tim:
Heerlijk om weer wat van jullie te lezen en vooral goed te zien dat jullie je in Same al "thuis" voelen!
Dan heb je in ieder geval echt lekker vakantie gehad!
We zijn wel heel benieuwd naar de foto's hoor, want ook de foto's bij dit verhaal smaken naar meer!!
Groetjes vanuit het koude kikkerlandje (om een idee te geven, morgen verwachten ze weer eens natte sneeuw...).
Jos, Linda en Tim -
01 Februari 2008 - 09:03
MP:
Ha die twee,
Dit is wel weer een heel bijzonder verhaal. Leuk om te lezen dat jullie in Same 'thuiskomen' na een toch wel heel bijzonder uitstapje.
Geniet ze !
Marjan en Peter. -
01 Februari 2008 - 19:21
Lisette:
Geniet van jullie site.
Ik zou dat ook wel willen.
Geniet er van.
Groetjes lisette
-
01 Februari 2008 - 19:55
GuusHilda:
Wat een mooie en indrukwekkende beelden. Apart dat Same al jullie "huis" is.Wel zo fijn om vanuit zo'n goed gevoel verder te werken aan jullie, vind ik, wel zware taak.
Het verschil met het luxere leven zal over enkele weken nog wel groter zijn. dat wordt echt weer wennen.
Dat Maassaidorp lijkt echt interessant. De beelden van Afrika zoals je ze uit de schoolboekjes kent.
Veel sterkte en succes nog met de komende dagen.
Wij storten ons in een koud Carnaval.
Zal 'n Schrobbler op jou drinken Sjef.
Groetjes Guus/Hilda. -
02 Februari 2008 - 16:01
Anna-Marie:
Wij zijn, een beetje, jaloers. Vannacht een pakkie sneeuw gevallen op z'n nederlands. Binnen een paar uur een grote natte drap......... en weg sneeuw.
Jullie verhalen raken mij, een uitdaging om ook nog eens naar tanzania te gaan....
Fijn dat jullie ervan genieten en op z'n tijd jezelf ook verwennen.
Nog veel plezier en geniet want de tijd begint te korten.
Groeten
-
02 Februari 2008 - 18:00
Chantal:
Hoi Sjef en Annelies,
Het blijft geweldig om jullie verhalen te lezen en herkenbaar nog steeds.
Wat gaat de tijd toch snel, jullie zijn al weer op de helft.
Geniet er nog 100% van. Nog heel veel plezier, werkse en tutaonana baadaye.
O'ja hoe gaat het nu met de swahali in de praktijk?
-
02 Februari 2008 - 19:23
Lonneke:
Heb met open mond gelezen en de foto's bekeken. Ik ben echt zo super jaloers! Wauw... -
02 Februari 2008 - 20:57
Ad En Ans:
Inderdaad,volgens foto'sen beschrijving, een geweldige ervaring. Mooe foto's !!
groetjes
Ans/Ad
-
03 Februari 2008 - 09:43
Corry:
Even niet meer op de site gekeken.
Het is nu zondagochtend de carnavalsochtend en ik moet even aan jullie denken.
Jullie hebben even weer een paar dagen in luxe mogen leven.
Daar zal je dan wel dubbel van genoten hebben.
Leuke foto's van de kindjes en jullie reisverslag is iedere keer weer een genot om te lezen. Zit er een verborgen schrijver in iemand ?
Nog een fijne succesvolle tijd en ik ga jullie morgen met het carnavalsontbijt missen.
Veel liefs corry. -
04 Februari 2008 - 13:34
Tom En Ans Bertens:
Tweederde van jullie tijd in Same zit er al op! Ongelooflijk. Alle verhalen lezende hebben jullie je draai inmiddels helemaal gevonden, hetgeen makkelijk is met al die lieve mensen van Same om je heen. Wij denken nog vaak met weemoed terug aan ons verblijf in Same. Zorgeloos! Heerlijk!
We hopen dat het jullie nog lukt met de projecten want we weten dat dat niet altijd even makkelijk is.
Geniet nog van de laatste maand daar(ook nog safari?) en doe vooral de bisschop, fathers en alle sisters de hartelijke groeten van ons. We bewaren een warme herinnering aan alle liefde en warmte die zij Lieke gaven waardoor het voor haar in Same ook zorgeloos en heerlijk was.
Heel veel lieve groeten.
-
04 Februari 2008 - 19:04
Magna & Roel:
Hoi Sjef & Annelies,
Bij thuiskomst hebben jullie er een nieuw buurmeisje bij: Annabelle, 30 Jan 04:07h, 4040 gram. Thuis geboren, alles is prima gegaan.
Geniet nog van de laatste weken, aan de fotos te zien is het er prachtig.
Goetjes, Roel en Magna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
