De laatste weken
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sjef en Annelies
26 Februari 2008 | Tanzania, Same
Waarschijnlijk zal dit een van de laatste berichten worden vanuit Tanzania. Wij hebben het superleuk gevonden om dit te schrijven, maar zeker zo leuk, waren de reacties van jullie allemaal. Echt, als je zo ver van huis bent is het heel erg fijn om iets terug te lezen. Hoe klein het berichtje voor jullie dan ook lijkt, voor ons is het top.
Ons werk op het ziekenhuis is nog steeds boeiend en je komt vaak voor verrassingen te staan. Even medicijnen halen b.v, duurt rustig ½ uur, en dan nog is er heel veel ‘out of stock’, en moet er weer een nieuw beleid geschreven worden. Patiënten met beenbreuken moeten soms dagen wachten voor ze naar O.K. kunnen omdat er maar weinig artsen zijn die kunnen opereren, en ook diabetes is hier een groot probleem. Er zijn maar weinig verpleegkundigen, (op ward 3, de mannenafdeling, is er zelfs maar 1) maar degenen die er zijn, doen wat ze kunnen met weinig middelen, en met veel inzet. Wat ons project betreft moet er, ook als wij weg zijn, nog erg veel gebeuren. De stimulatie voor de medical attendants blijft het grootste struikelblok. Wij zijn benieuwd hoe het over een tijdje gaat, want wij missen soms toch wel ondersteuning van ‘bovenaf’. Superblij zijn zij met onze inzet, maar overlegmomenten zijn erg schaars.
Op de diocese hebben we het nog steeds naar onze zin. Er zitten wel wat veranderingen aan te komen. Father Bernard en father Elias gaan verhuizen naar de nieuwe school, en er zijn nog geen berichten dat er nieuwe bewoners komen. Nog steeds is er veel stroomuitval, en last but not least: al meer dan een maand geen water. Momenteel worden alle leidingen blootgelegd, want zelfs in de keuken van de zusters is er een groot waterprobleem.
Zo weinig als we zr. Honorata de eerste maanden hebben gezien, zo vaak gaan wij nu met haar op pad. Deze week weer 2 erg leuke dagen.
Woensdagmiddag, na onze vroege dienst, gaan we naar Kwa Momo, een gehucht in de bergen richting Dido. Er vindt deze middag een bijeenkomst plaats van vrouwen en enkele mannen, die gezamenlijk aan een project willen gaan werken. Vooral omdat deze mensen erg arm zijn, willen ze samen iets gaan ondernemen, waarmee ze later geld mee kunnen verdienen. Zodra wij aankomen, komen ze al zingend, dansend en muziekmakend naar ons toe. Dit blijft super.
De bespreking duurt lang, er is veel inbreng van de mensen aldaar, en het is boeiend om te zien, hoe men hier van niets, iets kan maken. Van palmbomenriet maken ze hier b.v. prachtige matten en manden. De vrouwen zitten uren gezamenlijk te vlechten, leuk om te zien. Ondanks dat men hier arm is, krijgen we bij het naar huis gaan, nog een 30 kg aan grote maïskolven mee. Morgen weer extra maïspap eten!!!!!!!!!
Op zaterdag gaan we samen naar Kilomeni. Ook een dorp in de bergen. Dit is de plaats waar zr. Honorata vandaan komt en waar haar 95 jarige moeder woont. We hoeven niet meer te vermelden hoe prachtig deze route is, maar de middag zelf was ook weer fantastisch. Wij zijn echt geluksvogels dat we dit allemaal mogen meemaken. De hele familie is zowat aanwezig, broers, zussen, neefjes en nichtjes en het wordt supergezellig. Twee wat oudere neven geven ons boven op de berg nog een extra rondleiding. We komen op een plek waar we aan de ene kant Nyumba ya Mungu (waar we vorige week zijn geweest) en aan de andere kant Kenia in de verte kunnen zien liggen. Wauw!
Hoe geweldig het hier ook is, het zal ook fijn zijn als we weer in ons koude kikkerlandje terugkomen en iedereen weer in onze armen kunnen sluiten. De dagen gaan nu supersnel, het weekend gaan we nog naar Hedaru, en dan is het alweer onze laatste week.
Tot gauw
P.S.
Geen last van de onlusten in Kenia
Ons werk op het ziekenhuis is nog steeds boeiend en je komt vaak voor verrassingen te staan. Even medicijnen halen b.v, duurt rustig ½ uur, en dan nog is er heel veel ‘out of stock’, en moet er weer een nieuw beleid geschreven worden. Patiënten met beenbreuken moeten soms dagen wachten voor ze naar O.K. kunnen omdat er maar weinig artsen zijn die kunnen opereren, en ook diabetes is hier een groot probleem. Er zijn maar weinig verpleegkundigen, (op ward 3, de mannenafdeling, is er zelfs maar 1) maar degenen die er zijn, doen wat ze kunnen met weinig middelen, en met veel inzet. Wat ons project betreft moet er, ook als wij weg zijn, nog erg veel gebeuren. De stimulatie voor de medical attendants blijft het grootste struikelblok. Wij zijn benieuwd hoe het over een tijdje gaat, want wij missen soms toch wel ondersteuning van ‘bovenaf’. Superblij zijn zij met onze inzet, maar overlegmomenten zijn erg schaars.
Op de diocese hebben we het nog steeds naar onze zin. Er zitten wel wat veranderingen aan te komen. Father Bernard en father Elias gaan verhuizen naar de nieuwe school, en er zijn nog geen berichten dat er nieuwe bewoners komen. Nog steeds is er veel stroomuitval, en last but not least: al meer dan een maand geen water. Momenteel worden alle leidingen blootgelegd, want zelfs in de keuken van de zusters is er een groot waterprobleem.
Zo weinig als we zr. Honorata de eerste maanden hebben gezien, zo vaak gaan wij nu met haar op pad. Deze week weer 2 erg leuke dagen.
Woensdagmiddag, na onze vroege dienst, gaan we naar Kwa Momo, een gehucht in de bergen richting Dido. Er vindt deze middag een bijeenkomst plaats van vrouwen en enkele mannen, die gezamenlijk aan een project willen gaan werken. Vooral omdat deze mensen erg arm zijn, willen ze samen iets gaan ondernemen, waarmee ze later geld mee kunnen verdienen. Zodra wij aankomen, komen ze al zingend, dansend en muziekmakend naar ons toe. Dit blijft super.
De bespreking duurt lang, er is veel inbreng van de mensen aldaar, en het is boeiend om te zien, hoe men hier van niets, iets kan maken. Van palmbomenriet maken ze hier b.v. prachtige matten en manden. De vrouwen zitten uren gezamenlijk te vlechten, leuk om te zien. Ondanks dat men hier arm is, krijgen we bij het naar huis gaan, nog een 30 kg aan grote maïskolven mee. Morgen weer extra maïspap eten!!!!!!!!!
Op zaterdag gaan we samen naar Kilomeni. Ook een dorp in de bergen. Dit is de plaats waar zr. Honorata vandaan komt en waar haar 95 jarige moeder woont. We hoeven niet meer te vermelden hoe prachtig deze route is, maar de middag zelf was ook weer fantastisch. Wij zijn echt geluksvogels dat we dit allemaal mogen meemaken. De hele familie is zowat aanwezig, broers, zussen, neefjes en nichtjes en het wordt supergezellig. Twee wat oudere neven geven ons boven op de berg nog een extra rondleiding. We komen op een plek waar we aan de ene kant Nyumba ya Mungu (waar we vorige week zijn geweest) en aan de andere kant Kenia in de verte kunnen zien liggen. Wauw!
Hoe geweldig het hier ook is, het zal ook fijn zijn als we weer in ons koude kikkerlandje terugkomen en iedereen weer in onze armen kunnen sluiten. De dagen gaan nu supersnel, het weekend gaan we nog naar Hedaru, en dan is het alweer onze laatste week.
Tot gauw
P.S.
Geen last van de onlusten in Kenia
-
27 Februari 2008 - 06:15
Jos, Linda En Tim:
Ha pa en ma...
Druk aan het af tellen in Tanzania en Nederland. Wat gaat de tijd snel he? Het is alweer bijna 3 maanden geleden dat jullie zijn vertrokken!
We zijn erg benieuwd naar alle foto's / video's en verhalen die niet online verschenen zijn en Tim wil ook graag een keertje naar opa en oma fietsen :P
Tot over 1,5 week!!
Jos, Linda en Tim -
27 Februari 2008 - 09:40
Marjan En Peter:
Ha luitjes,
Leuk de opnames van het handwerk. Ook de slagerswinkel ziet er geweldig uit. Hebben ze bewust voor een rode kleur gekozen?
Hier in het kikkerlandje lopen de temperaturen langzaamaan op. Voor ons worden het dus 'lente-temperaturen'. Voor jullie zal het toch nog wel een 'koud kikkerlandje' worden.
Geniet nog van de warmte en de warme sfeer daar.
Tot snel!
MP -
27 Februari 2008 - 10:40
Jantine En Vincent :
Hallo Annelies en Sjef,
Vervelend van dat watergebrek, gelukkig is er genoeg Kilimanjaro bier, want daar hoor ik Sjef niet over..
Doe de brothers of the good shepherd in Hedaru (Father Mozes in byzonder) veel groeten van ons. Mozes logeerde bij ons in Tilburg en spendeerde een dag op de CCU.
Geniet van jullie laatste week en graag tot ziens in Tilburg. -
27 Februari 2008 - 13:21
Orly:
Hoi Annelies en Sjef,
Heb met veel plezier jullie superleuke verhalen gelezen en naar de foto's gekeken. Het zit er alweer bijna op. Voor ons is het snel gegaan. Nog veel plezier de laatste week en een fijne en veilige terugreis.
Groetjes Orly -
27 Februari 2008 - 15:52
Tom En Ans Bertens:
Met nog maar een dikke week te gaan wensen we jullie vanuit Oisterwijk alvast een hele goede én veilige reis terug naar huis. Ondanks de mooie tijd in Same wordt er hier natuurlijk door jullie kinderen e.a. weer uitgekeken naar jullie terugkomst. Geniet er nog van de laatste dagen en voor later....werk ze weer in het TweeSteden!
-
28 Februari 2008 - 20:57
Corry:
Hoi alletwee.
nog een fijne laatste week toegewenst en heel veel toitoitoi met afscheid nemen
volgende week van jullie tweede thuis.
Blij om jullie in ons kikkerlandje weer
terug te kunnen zien. alvast een heel goede reis gewenst.
heel veel groetjes corry. -
28 Februari 2008 - 21:18
Ad En Ans:
Goed terugreis toegewenst...met koffers vol "bagage"......het zal goed zijn jullie weer te zien en te horen. groetjes
Ad en Ans -
29 Februari 2008 - 02:18
Saskia Afd 5b:
hai harde werkers,
Wat leuk om te lezen dat het goed gaat, wat een avontuur zeg. super
Het is al bijna wwer tijd om te gaan. jeetje wat vliegt de tijd.
groetjes saskia -
29 Februari 2008 - 13:32
Karin Schwering:
Hoi Sjef en Annelies!
Jammer dat jullie alweer naar Nederland terug gaan, maar begrijpelijk dat jullie er ook naar uit zien. Heel erg bedankt voor jullie informatie en gezelligheid in Same. Misschien dat Anouk en ik jullie nog tegen komen deze laatste dagen. Zo niet, een hele goede reis toegewenst!
Groetjes Karin -
01 Maart 2008 - 09:45
Karin V K:
Hallo Sjef en Annelies,
Alweer bijna terug, vliegt om he 3 maanden...
Geniet nog van de laatste weken en tot de 20e maart?!
Kwa heri
Karin -
01 Maart 2008 - 10:37
Guus/Hilda:
Ja, het wordt nu echt aftellen. Behalve letterlijke bagage hebben jullie natuurlijk een hele brok aan ervaringen, indrukken en belevenissen die je gelukkig niet in hoeft te klaren.
Horen we wel weer als jullie hier weer zijn in ons echte kikkerlandje. Overigens is de winter weer relatief erg warm geweest.
Nu nietmeer tot mailens maar tot ziens.
Goede en geweldige terugreis gewenst.
GH -
01 Maart 2008 - 20:40
Carla:
Hoi Annelies en Sjef, wat gaat dat toch snel, 3 maanden maar volgens mij hebben jullie een onvergetelijke tijd gehad daar. Iets wat je de rest van je leven meeneemt en nog vaak zal terugkomen in gesprekken of in jullie gedachten.
Ik wens jullie nog een fijne tijd daar en een goede en veilige tergreis en jullie komen ergens rond de lente weer terug in Nederland om de zongarantie wat te helpen zal ik wat zon sturen vanuit het warme Spanje.
veel liefs Carla -
02 Maart 2008 - 08:40
Lieke Bertens:
Habari Sjef en Annelies?
Misschien hoef ik dat niet te vragen omdat ik dat uitgebreid kan lezen.
Voor jullie nog maar een paar dagen te gaan. Doe voorzichtig en kijk nog goed rond in Same! Geniet er nog even van!!
Ik heb genoten van jullie verhalen.
Ik kom jullie vast weer tegen in de wandelgangen van het TweeSteden!
Kwaheri!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
