Weer een leuke week
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sjef en Annelies
12 Februari 2008 | Tanzania, Same
Het werken in het ziekenhuis begint voor ons nu zo’n beetje een vast patroon te worden. Sjef is nog steeds op male ward, maar houdt zich nu hoofdzakelijk bezig met het dossier. Schrijven, her-schrijven, navragen etc. Annelies is de meeste tijd kwijt met kopiëren en dossiers maken. Op de afdelingen zelf, hebben ze ons qua werkzaamheden niet zo nodig. Het is momenteel erg rustig ‘in huis’.
En dan…….weer een bezoek aan de maasai. Dit keer met zr. Honorata naar Ruvu Lesirwai. Het is een rit van zo’n 1 ½ uur. Kun je nagaan: in die tijd rijden wij van Tilburg naar Amsterdam, en hier rijdt je 1 ½ uur en kom je dus niets, maar dan ook helemaal niets tegen. Alleen maar - momenteel – dor landschap. Maar het is prachtig. Zo weids, en dan alleen maar natuur. Zr. Honorata stopt in the middle of nowhere bij een grote boom. “Hier is het jaren geleden voor mij allemaal begonnen”, vertelt ze trots. Nu gaan we een stukje verder, en kunnen jullie zien wat er nu voor een prachtige school staat. Het is idd een heel raar idee dat er plots een gebouw in zicht komt, vlakbij een boma. Het is even wachten op de kinderen, want zij moesten water halen bij de rivier i.v.m. de bouwwerkzaamheden. (de rivier is niet om de hoek) Ze zijn nl. bezig met een nieuw onderkomen voor de leraren. Zij wonen/slapen/bereiden lessen voor, ’t is opslagruimte, fietsenstalling etc. in een kamer naast de klas. Met z’n tweeën hebben ze dus nul komma nul privacy. Deze kamer wordt later een extra klaslokaal, dat gezien de hoeveelheid kinderen, erg hard nodig is.
Op deze locatie krijgen nu ook de vrouwen buiten les, op wat bankjes onder een grote boom. Ze waren allemaal analfabeet en gaan hier met veel plezier naar school. Ze laten dan ook met trots hun schrijfwerk in hun schriften zien.
De meegebrachte cadeautjes geven is aan de ene kant erg leuk, maar aan de andere kant geeft het een beetje ‘n vals gevoel van schaamte. Iedereen is zo blij, soms alleen met een potlood of een schrift, en ze blijven maar bedanken. Moeilijk.
Even later gaan we naar de rivier. Op deze plaats gaat het vee de rivier oversteken om morgen op de markt in Mgagau verkocht te worden. Deze mensen zijn al sinds vannacht 3 uur op pad (wonen dus nog verder op de vlakte), lopen hierna nog 24 uur. Verkopen hopelijk wat en dan weer dezelfde route terug. En dit gebeurt elke week! Ondertussen wordt aan de oever een geit geslacht, en boven een houtvuur gerookt. Verderop zitten nog wat vrouwen zelfverbouwde groente en fruit te verkopen, met daarnaast een maasaiman die ons zelfbereidde medicijnen wil verkopen. Hij legt ons ‘met handen en voeten’ uit waar alles voor dient. We hebben toch maar niets aangeschaft.
Vrijdag zijn we naar Mgagau gegaan, en het is vreemd om deze mensen en het vee in een andere omgeving te zien. Wel erg leuk om herkend te worden, maar foto’s maken is er hier niet bij. Daar is de maasaigroep te groot voor, en de meesten zijn er niet van gediend. Dan maar stiekem, en dit levert mooie scheve plaatjes op.
Vanwege een privé-bezoek van Ton van Bijsterveldt (lid van raad van toezicht TSZ), mochten wij een rondleiding verzorgen in het ziekenhuis. Toch wel erg leuk om te doen, en te laten zien waar wij nu zo’n 2 maanden mee bezig zijn geweest, en wat onze voorgangers natuurlijk hebben gedaan. Verder was er veel belangstelling voor de dagelijkse gang van zaken, de gerenoveerde afdelingen en wat natuurlijk nog op de agenda staat. Dokter Semarundu is met zo’n bezoek duidelijk in zijn nopjes.
Hebben we nu toch eindelijk een winkeltje in Same gevonden waar ze in ieder geval koud bier voor thuis verkopen. Beter laat dan nooit, zullen we maar denken. Trouwens ook leuke mensen die daar werken. De 1e vraag was: waar komen jullie vandaan? Uholanzi natuurlijk. Stelling: dan kennen jullie vast Hans en Karin! Hoezo bierdrinkers! In iedergeval hele speciale groeten van Samuel en zijn broer.
Wat het swahili betreft Chantal en Margot: het is toch wel heel erg fijn dat we wat van het swahili afweten. Zo weet je vaak wel waar de mensen over spreken, en kun je mensen in het zkh. beter bereiken. Zeker als je goed kunt tellen, is het iets prettiger boodschappen doen, en bus of taxi gebruiken. En verder……de mensen hier waarderen het echt, als je in hun taal tegen hun spreekt, en je leert van hen vanzelf weer iets nieuws.
Tijdens ons dagelijks werk horen we echter wel heel veel subiri kidogo (wacht even) en baadaye (later). Maar met ‘wacht even’ en ‘wat later’, bedoelen ze hier iets anders mee als in Nederland.
Dit was het weer
Kwa heri
P.S. 1
Roel en Magna, wij zijn superbenieuwd naar ons nieuwe buurmeisje Annabelle. Zodra we terug zijn, komen we haar zo spoedig mogelijk bewonderen. Alvast proficiat.
P.S.2
Frans: Fabian was even terug in Same, en we hebben dus toch de post door kunnen geven. Hij is voor de 4e keer vader geworden. Nu weer een zoon:Eduard.
De prijs en maat van de flessen met lucht is nog steeds niet bekend.
En dan…….weer een bezoek aan de maasai. Dit keer met zr. Honorata naar Ruvu Lesirwai. Het is een rit van zo’n 1 ½ uur. Kun je nagaan: in die tijd rijden wij van Tilburg naar Amsterdam, en hier rijdt je 1 ½ uur en kom je dus niets, maar dan ook helemaal niets tegen. Alleen maar - momenteel – dor landschap. Maar het is prachtig. Zo weids, en dan alleen maar natuur. Zr. Honorata stopt in the middle of nowhere bij een grote boom. “Hier is het jaren geleden voor mij allemaal begonnen”, vertelt ze trots. Nu gaan we een stukje verder, en kunnen jullie zien wat er nu voor een prachtige school staat. Het is idd een heel raar idee dat er plots een gebouw in zicht komt, vlakbij een boma. Het is even wachten op de kinderen, want zij moesten water halen bij de rivier i.v.m. de bouwwerkzaamheden. (de rivier is niet om de hoek) Ze zijn nl. bezig met een nieuw onderkomen voor de leraren. Zij wonen/slapen/bereiden lessen voor, ’t is opslagruimte, fietsenstalling etc. in een kamer naast de klas. Met z’n tweeën hebben ze dus nul komma nul privacy. Deze kamer wordt later een extra klaslokaal, dat gezien de hoeveelheid kinderen, erg hard nodig is.
Op deze locatie krijgen nu ook de vrouwen buiten les, op wat bankjes onder een grote boom. Ze waren allemaal analfabeet en gaan hier met veel plezier naar school. Ze laten dan ook met trots hun schrijfwerk in hun schriften zien.
De meegebrachte cadeautjes geven is aan de ene kant erg leuk, maar aan de andere kant geeft het een beetje ‘n vals gevoel van schaamte. Iedereen is zo blij, soms alleen met een potlood of een schrift, en ze blijven maar bedanken. Moeilijk.
Even later gaan we naar de rivier. Op deze plaats gaat het vee de rivier oversteken om morgen op de markt in Mgagau verkocht te worden. Deze mensen zijn al sinds vannacht 3 uur op pad (wonen dus nog verder op de vlakte), lopen hierna nog 24 uur. Verkopen hopelijk wat en dan weer dezelfde route terug. En dit gebeurt elke week! Ondertussen wordt aan de oever een geit geslacht, en boven een houtvuur gerookt. Verderop zitten nog wat vrouwen zelfverbouwde groente en fruit te verkopen, met daarnaast een maasaiman die ons zelfbereidde medicijnen wil verkopen. Hij legt ons ‘met handen en voeten’ uit waar alles voor dient. We hebben toch maar niets aangeschaft.
Vrijdag zijn we naar Mgagau gegaan, en het is vreemd om deze mensen en het vee in een andere omgeving te zien. Wel erg leuk om herkend te worden, maar foto’s maken is er hier niet bij. Daar is de maasaigroep te groot voor, en de meesten zijn er niet van gediend. Dan maar stiekem, en dit levert mooie scheve plaatjes op.
Vanwege een privé-bezoek van Ton van Bijsterveldt (lid van raad van toezicht TSZ), mochten wij een rondleiding verzorgen in het ziekenhuis. Toch wel erg leuk om te doen, en te laten zien waar wij nu zo’n 2 maanden mee bezig zijn geweest, en wat onze voorgangers natuurlijk hebben gedaan. Verder was er veel belangstelling voor de dagelijkse gang van zaken, de gerenoveerde afdelingen en wat natuurlijk nog op de agenda staat. Dokter Semarundu is met zo’n bezoek duidelijk in zijn nopjes.
Hebben we nu toch eindelijk een winkeltje in Same gevonden waar ze in ieder geval koud bier voor thuis verkopen. Beter laat dan nooit, zullen we maar denken. Trouwens ook leuke mensen die daar werken. De 1e vraag was: waar komen jullie vandaan? Uholanzi natuurlijk. Stelling: dan kennen jullie vast Hans en Karin! Hoezo bierdrinkers! In iedergeval hele speciale groeten van Samuel en zijn broer.
Wat het swahili betreft Chantal en Margot: het is toch wel heel erg fijn dat we wat van het swahili afweten. Zo weet je vaak wel waar de mensen over spreken, en kun je mensen in het zkh. beter bereiken. Zeker als je goed kunt tellen, is het iets prettiger boodschappen doen, en bus of taxi gebruiken. En verder……de mensen hier waarderen het echt, als je in hun taal tegen hun spreekt, en je leert van hen vanzelf weer iets nieuws.
Tijdens ons dagelijks werk horen we echter wel heel veel subiri kidogo (wacht even) en baadaye (later). Maar met ‘wacht even’ en ‘wat later’, bedoelen ze hier iets anders mee als in Nederland.
Dit was het weer
Kwa heri
P.S. 1
Roel en Magna, wij zijn superbenieuwd naar ons nieuwe buurmeisje Annabelle. Zodra we terug zijn, komen we haar zo spoedig mogelijk bewonderen. Alvast proficiat.
P.S.2
Frans: Fabian was even terug in Same, en we hebben dus toch de post door kunnen geven. Hij is voor de 4e keer vader geworden. Nu weer een zoon:Eduard.
De prijs en maat van de flessen met lucht is nog steeds niet bekend.
-
12 Februari 2008 - 07:24
MP:
Mooi weer zo'n stukje.
Genieten van de Maasai en van een biertje. Prima zo.
Voor nu: Proost!
Geniet van de laatste weken!
Groeten uit Best.
Marjan en Peter. -
12 Februari 2008 - 07:27
MP:
Mooi weer zo'n stukje.
Genieten van de Maasai en van een biertje. Prima zo.
Voor nu: Proost!
Geniet van de laatste weken!
Groeten uit Best.
Marjan en Peter. -
12 Februari 2008 - 08:44
Resy:
Geweldig om jullie verblijf zo te volgen.
En wat een mooie foto's.
Die kunnen zo in een boek of op een kalender.
Ik kan het me nauwelijks voorstellen dat jullie dit allemaal echt meemaken.
Daarvoor moet je zelf daar geweest zijn denk ik.
Nog een hele fijne en interessante tijd daar.
Groeten -
12 Februari 2008 - 18:20
Lieke Bertens:
Wat vliegt de tijd!
Nog maar een paar weken te gaan zeg!
Ik blijf jullie volgen.
Mooie verhalen en goed werk!!
Geniet ervan! -
12 Februari 2008 - 18:33
Maarten & Monica:
Eindelijk laten wij een berichtje achter. Het is erg leuk om jullie zo te kunnen volgenen de foto's te kunnen zien. Het gaat echt hard, want het zit er alweer bijna op! Succes nog daar en geniet er nog van.
Maarten & Monica
P.s Nog bedant voor de verjaardagskaart! Groetjes Monica -
12 Februari 2008 - 18:51
Ilona:
Hoi Sjef & Annelies,
Heb al jullie verhalen en foto's ieder keer met veel plezier bekeken.
Wat een ervaring zeg!
De weken vliegen voorbij.
Geniet er nog maar even van!
Groetjes Ilona
P.S Nog een laatste nieuwtje.............
In augustus krijgt Meinou een broertje of zusje! -
12 Februari 2008 - 21:11
Ad En Ans:
Hoi Sjef en Annelies,
Goed te horen dat jullie het naar je zin hebben en dat gewoon "basic" materiaal als een schrift en potlood zo gewaardeerd wordt. Lijkt me inderdaad schrijnend...toy,toy,toy. Hier alles oke!
Ad en Ans
-
12 Februari 2008 - 22:08
Ton Pulles:
Dat jullie er nu pas achterkomen dat ze bij de Chikira shop koud bier verkopen is erg jammer. Ik zal ook deze informatie in het voortraject opnemen OK?
Doe de groeten aan Samuel en zijn broer (Yuda) -
14 Februari 2008 - 09:43
Loes Buys:
Haha, ja Shikira shop hoort bij de Same-ervaring hoor! Geweldig lieve jongens, ook de groeten van Bram en mij.
Succes nog en geniet van de laatste weken.
Groetjes Loes -
14 Februari 2008 - 14:00
Corry:
Wat leuk om weer te lezen.
Ik ben uiteindelijk benieuwd hoe de school er uit gaat zien.
En smaakte het bier daar net zo lekker als in holland?
Succes de laatste weken , groetjes corry. -
17 Februari 2008 - 05:37
Carla:
ha Sjef en Anelies geweldig om jullie verhalen te lezen. Prachtige foto's.
En dat koude biertje en Samuel en Yude ken ik gelukkig ook. Heerlijk na een warme werkdag!!!
Geniet nog een tijdje daar
Groetjes uit het zonnige Spanje. -
17 Februari 2008 - 14:19
Martin En Liesbeth:
Half februari al weer en het eind komt in zicht. Wat zullen jullie nog genieten. Van de warmte, de felle kleuren, de leegte, de mensen, het lange wachten, het eten en het snakken naar een biertje. Straks moeten jullie dat allemaal missen. Maar.... nu nog niet.
Wat goed dat jullie aan alle verjaardagen hebben gedacht. Die van Martin was ook mooi op tijd - bedankt daar nog voor.
Heel veel groeten van ons alle vier. -
18 Februari 2008 - 13:58
Karin V K:
Hoi Sjef en Annelies,
Dat was dus de shop die we bedoelde!! De straat uit en dan meteen de 1e shop aan de rechter kant!
We hebben hier vooral cola gedronken...en niet alleen maar bier hoor :-)
Heeeeeeeeeel veel liefs en groeten terug van ons aan Samuel en Yuda! Is Yuda al klaar met z'n opleiding?
Ook heel veel liefs en groeten aan Honorata (geweldig mens he!).
Kwa heri
Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
