Drukke dagen

Er is de laatste dagen veel gebeurd.
Sjef heeft een hele dag doorgebracht met Norbert in Moshi. Cadeautjes aanschaffen voor het jubileum van TSodG, lekker uit eten, en tijd voor een goed gesprek.
Annelies is donderdagavond aangekomen en we waren pas na twaalven op de diocese. Dat betekende, een kort nachtje, want om 7.00 was het al tijd voor ontbijt, maar vanwege het tijdsverschil, was dit nog voor Annelies 5.00u in de ochtend. Gaap! Dat houdt in dat we het vandaag rustig aan gaan doen. Even acclimatiseren.
Bezoek aan het ziekenhuis is wel gewenst en meteen succesvol. Dr. Mlay, dr. Kyungu, Mgimba en Kibunga zijn aanwezig en hernieuwde kennismaking is top. We spreken af, dat Annelies dinsdag gaat beginnen op maternity dan kan Sjef op male ward blijven.
Annelies wilde graag de verbouwing van de kinderafdeling zien Intussen was er veel gehakt en gemetseld, maar de hele inventaris stond nog op de afdeling, dus dat wordt nadien: VEEL poetswerk.
Nog even een rondje dorp, we lopen steeds langzamer, want het is alweer bijna 30 graden.
Een terrasje bij Chikirashop is een dankbare tussenstop.

Dit weekend komen Margot en Albert naar Same en het weerzien is superleuk.
Voor Albert is het de eerste keer in Tanzania, dus hij kijkt zijn ogen uit.
We besluiten, luxe te gaan eten en met de taxi (Luis) naar Nzoroka te gaan. Voor de niet ingewijden, dit is een nieuw motel aan de 'grote' weg. Albert is meteen ingewijd in Tanzaniaanse taxiritten. Er blijken nl. nog 2 dames mee te gaan naar het dorp. Nou, TIA, 7 personen kunnen makkelijk in een taxi. Albert krijgt de bijrijdersstoel, jeuh.... met daarbij een Tanzaniaanse schone op zijn schoot. Hij bood dit spontaan aan !! Sjef kruipt in de kofferbak.
De zondag wordt gevuld met kerkbezoek, kwasakwasa (weekmarkt), koffie bij de Parrot
en 's avonds eten bij 'the Elephant'.
Het weekend heeft nog een cadeau als toegift. Margot heeft voor de maandag afgesproken met Urassa. Hij leidt een stichting voor weeskinderen en kinderen die nog niet naar school kunnen. Of we mee willen naar een Maasaidorp, waar nog helemaal niks aanwezig is. Kinderen krijgen les 'onder de boom', kennen geen schriften, potloden o.i.d. Nou, daar willen wij wel mee naar toe. Kunnen we meteen van ons donatiegeld, spullen aanschaffen.
De rit alleen al daar naar toe, is geweldig. Een uur lang hobbelen over zandwegen, door prachtige natuur, en alleen maar dieren, hutjes, termietenheuvels en sproradisch maasaijongeren met hun kudde.
Wanneer wij bij het dorp aankomen, zien we een grote groep kinderen 'klassikaal' les krijgen, onder een boom. Het is een indrukwekkend gezicht.
Wij genieten van hun gezang, maar ook schoolspullen afgeven is superleuk om te doen. Met een schrift, potlood en lineaal, zijn ze heel erg blij.
Wanneer Margot begint met bellenblaas, Sjef met een vlieger, en als klap op de vuurpijl ook nog een echte leren bal (PSV) te voorschijn komt, kan hun dag niet meer stuk.
We worden uitbundig bedankt, krijgen een lekkere soda en Margot en Annelies prachtige maasaisierraden.
Een bezoek aan de rivier levert de volgende mooie ervaring op. Jonge maasai bezig met de was, babies erbij en een grote groep ezels. Het heeft zo'n indruk gemaakt, dat het niet te beschrijven is.
Daarbij, krijgen we ook nog een vette haan mee. Tja... wat gaan we daar nu mee doen? We besluiten deze vanavond aan de bisschop te geven, omdat we daar met zijn vieren gaan eten. Een mooie gift.

Morgen weer aan de slag in het ziekenhuis.

P.S. 1 waskar is al voorzien van nieuwe wielen