Nationale feestdag (Nyerere-day)

Nyerere-day

Vandaag is het in Tanzania een nationale feestdag: Nyerere-day. Een speciale dag om de grote man van Tanzania te eren. Alle openbare gebouwen zijn gesloten, dus ook het ziekenhuis. Na het ontbijt eerst even een wasje gedaan en wat geruimd op mijn kamer en dan loop ik naar het centrum van het dorp. Ben benieuwd wat er aan festiviteiten zijn georganiseerd, maar daar aangekomen merk ik helemaal niets van deze verering van een groot man. Ik loop wat rond, doe nog maar eens een poging om geld te pinnen (wat nog steeds niet lukt hier) en drink op een terrrasje een cola. Het leven lijkt hier gewoon door te gaan zoals elke dag. Rustig drinkend uit mijn flesje is het goed toeven hier in de schaduw. Het is dan wel half bewolkt maar toch broeierig warm. Naar wat ik gehoord heb zal het korte regenseizoen zo gaan beginnen. Het heeft al wel enkele keren kort wat geregend maar dat was te verwaarlozen. Ben benieuwd wat de komende periode ons dan zal brengen.
Als ik mijn drankje op heb en inmiddels genoeg van het dorpsleven heb gezien wandel ik weer rustig terug. Dat moet wel want het is inmiddels zo benauwd dat je niet in staat bent tot grotere inspanningen. Bij het ziekenhuis wandel ik nog even naar binnen. Het is er stiller dan normaal hoewel er toch een soort poli schijnt te draaien. Ik loop langs verscheidene afdelingen maar zie enkel ll-verpleegkundigen of een verpleegkundige die ik niet ken. Als ik boven aankom zie ik de verschillende nieuwbouwprojecten staan. Dit ziet er goed uit. Ik maak een paar foto's en loop langzaam terug naar beneden. Ik kom langs de mannenafdeling en herinner me dat deze afdeling net gerenoveerd was toen ik hier de eerste keer kwam. Het verschil met nu is weer duidelijk zichtbaar: de verf is op veel plaatsen al afgebladderd en de deur hangt licht scheef in het kozijn. Jammer dat ze hier het woord onderhoud nog niet hebben uitgevonden. Terug op de diocese haal ik de was van de lijn (natuurlijk goed droog en wat hard geworden), opruimen en dan naar de lunchtafel. We zijn maar met z'n tweeën en gaan aan tafel want we hebben alletwee trek.
Na de lunch is het goed om even te rusten, dus pak ik mijn pc-tje en ga op mijn gemak dit verhaaltje schrijven. Heb dit even buiten geprobeerd maar het was zo warm dat ik nu maar even in onze ontvangstruimte van ons huisje ben gaan zitten. Zo dadelijk ga ik nog even wat voorbereidingen verrichten voor mijn gesprek met Dr. Mlay morgen.